Verantwoord ouderschap en chaos Verantwoord ouderschap, verantwoord moederschap, verantwoord speelgoed. Je hoort het zo vaak…heel mooi dat we verantwoorder willen leven met zijn allen. Want laat ik voorop stellen, dat is ook een van de redenen dat ik deze shop met veel liefde en toewijding heb opgericht. Alhoewel ik geloof dat verantwoord speelgoed niet enkel om duurzaamheid gaat, maar bijvoorbeeld ook een open einde heeft. Speelgoed waarin de fantasie van een kind geprikkeld wordt. Waarin niet bij voorbaat al wordt ingevuld hoe het ` hoort`. Want hoeveel uitvindingen zullen er wel niet gesneuveld zijn als deze geweldige uitvinders zich hadden gehouden aan het bekende conventionele pad…Dus ja, ik geloof dat het aanbod van spel-en speelmaterialen en de manier van benadering hier een klein (of groot) verschil in kan maken wanneer het gaat om de creativiteit van de volgende generatie. Soms laat ik een van mijn kinderen bewust ook extra lang praten tijdens mijn niet zo favoriete ochtendspits. Ik had dan bijvoorbeeld heel weloverwogen kunnen afronden in de zin van; ` ik vind het heel leuk wat je nu verteld, maar zullen we de rest van het verhaal even bewaren voor als je tas is ingepakt?` Maar dat zou natuurlijk werkelijk nergens op slaan, want weg is het moment…weg is de gedachte…weg grappig idee of inventieve uitspraak van de dag. Dus ik zet de wekker tegenwoordig om 06.30 zodat hier meer tijd voor is. Dit inzicht kwam overigens vrij laat. Mijn oudste plukte ik namelijk vier jaar geleden ergens tussen 07.30 en 08.00 uit bed, want ze sliep zo heerlijk uit en haar zusje had ook nog geen verplichtingen. Maar…toen brak de allereerste schooldag aan en werd alles anders. En ik dacht heel naïef binnen een half uur alles af te werken. Lees: aankleden inclusief discussie over welk kledingstuk, ontbijten (ze is een tergend langzame eter/oftewel ze geniet er gewoon intens van) haren kammen, brood klaarmaken, tanden poetsen etc. En dan…in die laatste tien cruciale minuten; een hysterische driftbui, wat ook niet heel verwonderlijk was aangezien ik als een ongestructureerde kip zonder kop rondrende. Als ik eraan terugdenk….dat arme kind…en arme man. Die zag het met lede ogen aan en kon ook niks goed doen. Ik zag toen ook al het een en ander voorbij komen aan verantwoord moederschap en ouderschap, plaatjes van moeders in minimalistische woontijdschrift-achtige huizen. Opgeruimde tafels met exotische eerste hapjes voor de dreumes en afgebakende speelhoeken. Hier vond ik laatst nog een banaan boven op de kast die er al een tijdje lag (waarom?) of vijf rollen wc papier in de kledingkast (???) Ook flitsten in die periode de meest sprankelende uitjes in het kader van me- time aan mijn vermoeide ogen voorbij. Mijn me-time die eerste jaren was een extra rondje door de supermarkt zonder kinderen. Voor de vorm deed ik nog weleens een beautymasker op….terwijl ik de wc aan het schrobben was. Twee vliegen in 1 klap! Maar goed, het eerste kind werd ouder en ik kreeg uiteindelijk door dat het best zinnig kon zijn om een en ander de avond vantevoren klaar te leggen, zoals kleding, boterhammen, schoolbekers etc. En dus eerder mijn bed uit te komen. Laat ik nu net een avondmens zijn, dus dat was nog een uitdaging. En meer rust uitstralen…Maar ja, ik heb dus de vervelende drang om veel, echt heel erg veel te praten als ik onrust ervaar. (net zoals de oudste dochter) Dat maakt alles dus nog veel dramatischer. Voel ik het drama nu aankomen, dan ren ik voor 1 minuut naar boven om zittend op de trap mijn tanden te poetsen zodat ik niet tot praten in staat ben en manlief beneden door kan gaan met de rest. Want inmiddels gaan er nu drie naar school. Dus…hebben we nu een sereen ochtendritueel? Soms…maar eerlijkgezegd vaak ook niet. Maar he, ze gaan dan wel met een verantwoord bakje fruit naar school:)